اگر مایل باشید به روان شناس مراجع کنید احتمالا بارها از خودتان پرسیدید رواندرمانی تحلیلی چیست و چه تفاوتی با دیگر رویکردهای درمانی دارد؟ آیا من به عنوان مراجع لازم است در درمان تحلیلی قرار بگیرم؟

لغت psychoanalytic psychotherapy به معنای روان درمانی تحلیلی از انواع روان درمانی های عمیق با تمرکز بر سیر در محتوای ناهشیار و روابط بین فردی بیمار و رابطه بین بیمار و درمانگر می باشد. البته باید در نظر داشته باشیم این نوع درمان با روانکاوی متفاوت است. اگر بخواهیم به زبان ساده تر و خلاصه تر صحبت کنیم؛ روان‌ درمانی رابطه افراد با هنجار‎های اجتماعی، با محیط و در نهایت با خود را ترمیم و احیا می‌کند، در حالی که روانکاوی درصدد بازیابی رابطه فرد با نفس خود است و در بین جلسات درمانی خود به موارد دیگر نیز می‌پردازد.آنچه تفاوت اصلی این درمانهاست در مدل ارتباطی درمانگر و تکنیک‌های درمانیست که بیشتر مربوط به درمانگر خواهد بود تا مراجع.

 در این رویکرد رابطه‌ی عمیق، اصیل و شفابخش بین بیمار و درمانگر، سبب بالا آمدن مسائل بنیادین بیمار شده و سعی می‌شود این مسائل تحلیل شده و در بافت رابطه‌ای جدید و سالم اصلاح شود. درمانگران این رویکرد اغلب زمان خود را صرف گوش دادن به صحبت های مراجع می‌کنند و به همین دلیل است که این رویکرد را درمان گفتار محور می‌نامند. درمانگران تحلیلی معتقد هستند که تجارب اولیه ی فرد با مراقبین اصلی و دوران کودکی، افکار و احساسات، انگیزه های ناهشیار در رفتارهای ناسازگارانه کنونی مراجع تاثیرگزار بوده است. 

حال شاید بپرسید چرا صحبت کردن از تجارب اولیه و احساسات برای زندگی امروزه مراجع مفید است؟ زمانی که مسائل قبلی حل نشده باقی بماند، هیجانات فرد را درگیر کرده و بخش زیادی از انرژی و سرمایه گذاری روانی فرد را هدر خواهد داد. انرژی صرف شده برای درگیری با تعارضات هیجانی کنونی و قبلی؛ انرژی کمی برای سرمایه گذاری در فعالیت‌های ثمربخش و کارآمد جدید باقی می‌گذارد و همین امر کیفیت زندگی کنونی فرد را کم خواهد کرد و در موارد ضروری تر کارآمدی فرد را زیر سوال برده و آنچه که فرد میتوانست بالقوه باشد را بالفعل در نمی‌آورد.

چرا پرداختن به هیجانات و روابط قبلی نیازمند جلسات درمانی است و فرد به تنهایی از پس آن بر نمی‌آید؟  

شاید مهمترین مورد در بررسی هیجانات، که در طول زمان ایجاد شده‌اند، نیاز به فضایی امن، و رابطه با فردی قابل اعتماد است باشد. شکل گیری این چنین فضایی و رابطه اصیل با درمانگر باعث می‌شود ناخودآگاه با کیفیت بهتری و در مسیر امنی خود را عرضه نموده و تجارب ناخوشایندی که این هیجانات را بوجود آورده دوباره مطرح شده و با نتیجه ای ثمربخش و غیر آسیب رسان تجربه شود. این تجربه مجدد در کنار دیگری‌ای امن فرصت رشد را به مراجع می‎دهد. 

 تا در این فضا، ناخودآگاه بتواند خود را عرضه نموده و در رابطه ای اصیل و امن، تجارب ناخوشایندی را که باعث درگیری هیجانی شدید شده‌اند را دوباره و با نتیجه‌ای متفاوت و غیرآسیب رسان تجربه کرده و انرژی دربند کشیده شده، رها شود تا فرد فرصت رشد بیشتر یابد. استمرار در فضای رواندرمانی از عوامل کلیدی و بدیهی این نوع درمان محسوب می شود و به همین دلیل درمانگران تاکید دارند فاصله بین جلسات کم و حضور در جلسات به صورت منظم اتفاق بیوفتد. در ایران اکثر جلسات رواندرمانی به صورت هفته‌ای یکبار است. حل و فصل ریشه‌‌ای و پرداختن به تمامی جنبه‌های مسائل فرد و بازسازی ساختار شخصیت از اصلی‌ترین مواردی است که درمانگران در جلسات به آن توجه می‌کند. 

مهم نیست که فکر می‌کنید چقد مسائلتان مهم یا تاثیرگزار در زندگی کنونی شما هست که به درمانگر مراجعه کنید یا نه، آنچه اهمیت دارد رشد و هدایت به ساختار شخصیتی سالم‌تر و توانمندی شما برای آشکارسازی تمام آنچه که می‌توانستید باشید است. جلسات درمانی به همه افراد کمک می‌کند تا از تمامیت وجودی خود برای زندگی در مسیر مورد پسندشان بهره ببرند.

*این محتوا توسط تیم تالیف "کلینیک کیهان" و با هدف تسهیل دسترسی علاقمندان به روان تحلیلی و روان‌شناسی، ترجمه و ویراستاری شده است. لازم به ذکر است برای ترجمه و ویراستاری این متون زمان،هزینه و انرژی زیادی صرف شده؛ لذا خواهشمندیم از این متون صرفا جهت مطالعه شخصی استفاده نمایید. در صورت الزام برای استفاده از مطالب، ذکر نام مترجم و ویراستار و ارجاع به وبسایت کیهان، ضروری است.*